Tien jaar lang bestierde Glenn Vaars als gangbare bollenboer de akkers. Begin 2025 nam hij met zijn zus en zwager het grote biologische bollenbedrijf Huiberts over. Hoe kijkt hij, september 2025, terug op zijn eerste tijd als biobollenboer?
Hoe kijk je terug op je eerste jaar als biologische bollenboer?
"Over het algemeen super positief maar het is ook echt wennen. We mogen nog veel leren. Eerst dacht ik: dit gaat heel mooi, maar tijdens het oogsten bijvoorbeeld bleek een perceel toch niet optimaal gegroeid te zijn. Ook dat hoort erbij en hoort bij de teelt."
Wat is je het meest opgevallen?
"We keken er echt van op hoe mooi de bollen waren qua uiterlijk. Hoe mooi de tulpen en ook de krokussen in de huid zaten. Tulpen kunnen snel last krijgen van groeischeur, dan scheuren ze uit hun huid, en zijn ze niet meer beschermd door een velletje. Dan kan er natuurlijk snel allerlei narigheid bij zo'n bol komen."
Waardoor mislukte een deel van je oogst?
"We kregen een beetje ziek in het bijgoed. Een bepaalde schimmel zat in die mooie kleine, fijne bolletjes, de Scilla's en de Chionodoxa's. We zagen het eigenlijk pas echt goed tijdens het oogsten. Achteraf denken we dat je het al wel eerder kan zien tijdens het afstervingsproces van de plant. Weer wat geleerd."
Hoe ga je dan om met zo'n tegenslag?
"Ik ga op onderzoek om erachter te komen hoe die schimmel leeft en overleeft dmv wetenschappelijke stukken lezen. Dat heb ik altijd leuk gevonden, ik houd ervan om er diep in te duiken. Zo leerden wij dat er een andere schimmel is die parasiteert op de schimmel die wij in de grond hadden, dus die kunnen we gaan inzetten als bestrijding. Ook zijn we er nu van bewust dat we veel waardplanten hebben staan voor die schadelijke schimmel. Die schadelijke schimmel gedijt bij ons dus extra goed, haha. Een mooie uitdaging voor volgend jaar."
Was het lastig om niet naar de chemicaliën te kunnen grijpen?
"Afgelopen seizoen is het ons meegevallen maar we komen ook nog maar net kijken natuurlijk. We mogen echt leren anders te gaan denken en dat is een proces. Zoals John zegt: rust bewaren - dat is het aller belangrijkste. De bodem zit hier vol met prachtig leven en dat willen we wel zo houden."
Hoe ben je geïnteresseerd geraakt in biologische teelt?
"Het heeft denk ik altijd wel gesluimerd. Toen ik gangbaar teelde dacht ik ook wel eens: is dit het nou, kan het niet anders? En toen gebeurde het: ik kreeg verkering en mijn vriendin was van het biologisch eten. Dat verbreedde wel snel mijn wereld. En Jennifer (Glenn's zus, mede-eigenaar van het bedrijf) was er ook mee bezig, maar dan meer qua huid. Zo groeide het bij mij."
Je hebt het biologische bedrijf overgenomen met je zus Jennifer en haar man Robin die nog een gangbaar bollenbedrijf heeft. Hoe is dat?
"Robin kijkt en denkt mee, en dat is heel fijn. Ik kan bij hem terecht om te sparren en overleggen. Wekelijks hebben we een moment met z'n drieën om te delen en overleggen. We hebben alle drie een anderen manier van werken en informatie verzamelen en dat moeten we ook van elkaar weer leren. Waar ik zelf op onderzoek uit ga, gaat Robin bijvoorbeeld externen benaderen voor sparring/ advies. Familie zijn is toch iets anders dan een bedrijf samen bestieren. Gelukkig zijn we hecht en kunnen we elkaar heel mooi aanvullen."
Links de oprichters van het biologische bollenbedrijf: John en Johanna Huiberts. Rechts de nieuwe eigenaren Glenn, Jennifer en Robin.
Hoe zit het met jullie uitgangsmateriaal? Is dat bio of vragen jullie ontheffing aan?
"Uitgangspunt is dat we ons eigen uitgangsmateriaal maken, maar dat lukt niet altijd. Als we een nieuwe soort willen gaan telen, dan moeten we bollen gangbaar inkopen om ermee te kunnen starten. Daar krijgen we dan bij SKAL-ontheffing voor. De jaren daarna kunnen we dan wel door telen met ons eigen uitgangsmateriaal. En als we een mislukte oogst hebben en daardoor niet genoeg materiaal hebben voor nieuwe teelt, dan moeten we de teelt ook weer opstarten met bollen uit de gangbare teelt. Maar het streven is: telen met onze eigen bollen."
Behalve dat je biologisch moest gaan telen, hebben jullie met z'n drieën een heel bedrijf overgenomen en gedraaid. De machines, die financiën, de administratie, personeel, alles nieuw. Hoe was dat?
"Het was heel veel. Er waren moment dat ik dacht: pooooee kunnen we dit echt aan? Gelukkig duurde zo’n momentje maar een halfuurtje en voelde de uitdaging daarna weer heel tof. Jennifer en ik kunnen er ook goed samen over praten, dat is heel fijn. En over het algemeen krijg ik er enorm veel energie van. Het is gewoon ontzettend tof wat we aan het doen zijn!"
