De Haworthia, ook al is het een vetplant, veel zon heeft ‘ie liever niet. Zet ‘m in op een half-zon plek, houdt hem weg van de felle middagzon. Zie je z’n bladeren verkleuren? Dan is er er een flinke kans dat dat komt doordat ‘ie te licht staat. Als laatste: groeien doet ‘ie nauwelijks, met twintig centimeter heb je al een echte knoeperd gekweekt.
Water
In de dikke bladeren slaat de Haworthia water op, en de wortels houden er absoluut niet van om nat te staan. Logisch, hij komt oorspronkelijk uit een droog en dor en rotsachtig gebied. In lente en zomer geef je eens in de 2 à 4 weken een scheutje water. Je laat de kluit helemaal goed uitdrogen voor je weer water geeft. In de winter geef je eens in de maand een scheutje.
Let er bij het water geven op dat je op de aarde water geeft, niet op de plant. Water dat in het hart van de plant blijft staan kan rot veroorzaken, waardoor bladeren bruin worden.
Licht en standplaats
Denk je net dat je het doorhebt, vetplant wil zon, kom je de Haworthia tegen. Haworthia's willen juist niet in de felle zon staan, ze staan het liefst in de half-zon of schaduw. Wat ochtend- of avondzon kunnen ze dus prima aan, en wat gefilterd zonlicht (gefilterd door vitrage, andere planten, etc) net zo goed, maar laat 'm niet bakken in directe middagzon. Alleen daglicht zonder zon heeft 'ie nog liever. Zet 'm niet op het donkerste plekje, hij houdt wel van behoorlijk wat daglicht. Oorspronkelijk groeien Haworthia's in de bergen in Zuid-Afrika, altijd op de bergflanken die in de schaduw liggen.
Luchtvochtigheid
Kijk, dat maakt de Haworthia allemaal niet zo veel uit, die luchtvochtigheid. Droge verwarmingslucht? Geen probleem. Let er alleen op dat 'ie dan misschien wel sneller weer een scheutje water nodig heeft, want met droge lucht droogt ook een plant sneller uit. Hoge luchtvochtigheid: ook helemaal goed voor de Haworthia.
Giftig?
Nee hoor, Haworthia's zijn niet giftig. Iedereen mag er aan knabbelen. Al raden we dat natuurlijk af. Er zijn lekkerder dingen.
Voeding
In lente en zomer kun je je Haworthia een grondlegger mini geven. Dat is een organische voedingspil waar je vetplant een jaar mee vooruit kan. In de herfst en winter heeft Haworthia geen voeding nodig.
Bloei
Haworthia's kunnen in mei en juni bloeien met kleine witte bloemetjes.
Vermeerderen
Haworthia's vermeerderen is niet ingewikkeld, ze doen het zelf al voor je! Aan de zijkant van de grotere Haworthia verschijnen vanzelf kleine nieuwe rozetjes, bayb-Haworthia's. Die kun je gemakkelijk van de moederplant halen door middel van scheuren. Haal de hele plant met kluit uit de pot. Scheur babyplant met zoveel mogelijk eigen wortels van de moederplant af en zet in een eigen potje. Liefst wacht je met scheuren tot de babyplant een centimeter hoog of groter is, zo weet je zeker dat 'ie al flink wat eigen wortels heeft en prima op eigen benen kan staan.
Ziektes
Wat het vaakst misgaat bij Haworthia's: bruine bladeren. Dat komt vaak doordat de plant teveel water heeft gekregen waardoor de wortels zijn gaan rotten, en daardoor gaat het dan mis met de bladeren. Het kan ook komen doordat er water in het hart van de plant terecht is gekomen waardoor het hart van de plant is gaan rotten. Zorgvuldig water geven dus!
Heb je bruine bladeren? Haal ze weg! Met een klein rukje aan het blad, komt het blad vaak al los van de plant. Verwijder het blad anders met een schoon en scherp mes.
Verpotten
Haworthia's groeien niet snel en ze worden ook niet zo groot. Verpot je Haworthia wel vanuit het kwekerspotje waarin je je plant koopt, naar een net iets groter potje. Verpot weer na een jaar of twee.
Oorsprong
In het wild groeien deze vrolijke, stevige gestreepte tentakels richting de woenstijnluchten in Zuid-Afrika, Swaziland en Namibië, maar de meeste soorten groeien in het Zuid-Afrikaans Fynbos gebied.
Haworthia's behoren tot de familie van de Aloaceae. In het wild zijn er meer dan honderdvijftig verschillende soorten Haworthia, allemaal familie maar allemaal in detail anders.
